Eindstand: VC MOLDAVO 3 - 0 K.F.C. MEER
Vandaag de verplaatsing naar de kampioenen van Moldavo, altijd een blij weerzien met onze vrienden en vriendinnen uit Mol en omstreken maar uiteraard een aartsmoeilijke klus. En deze klus werd er beslist niet makkelijker op door de afwezigheid van onze goalgetter Kato (skireis) en op de koop toe de laattijdige afmelding net voor vertrek van onze werkmier op het middenveld Oliwia wegens ziekte. Hierdoor moesten we heel wat aanvallend geweld achter laten en onder meer de tot nu toe 70 doelpunten van Kato zouden wel eens node gemist kunnen worden.
Ondanks het paasverlof konden we gelukkig nog 12 namen op ons blad invullen en we hoopten dat de meiden die wel present waren hun gedachten aan het chiroweekend en chirofuif even opzij konden zetten en zich nog 80 minuten konden concentreren op het voetbalspelletje.
Met de afwezigheid van ons aanvallend geweld besloten we vandaag noodgedwongen het geweer van schouder te veranderen en een extra breker op het middenveld te plaatsen en om te proberen zo compact mogelijk te spelen en te hopen dat we enkele malen gevaarlijk zouden kunnen tegen prikken en onze momenten konden pakken als die zich zouden aandienen. Het kwam er dus vooral op aan om met vereende krachten het frivole aanvalsspel van de kampioenen te verstoren.
Dit lukte meteen wonderwel en onze meiden zaten meteen goed in de wedstrijd. De tactiek wierp meteen zijn vruchten af en onze meiden waren steeds een stoorzender in het radarwerk van onze opponentes. Uiteraard, en zoals ook verwacht, nam de thuisploeg de bovenhand en speelde het spel zich bijna voortdurend op onze helft af maar we stonden gewoon heel goed en compact en Moldavo vond moeilijk een gaatje in onze afweergordel. Wat verder dan te overhaaste pogingen over of naast ons doel kwamen ze vooralsnog niet en in de zone van de waarheid bleven de Molse meiden niet koelbloedig genoeg of stak er een geelzwarte meid nog zijn voetje voor, 0-0 na het eerste kwart.
In het tweede kwart hetzelfde spelbeeld en Moldavo kon nog steeds hun vloeiende spel niet bovenhalen door het attente stoorwerk van onze meiden. Het enige dat bij onze meiden misschien wel wat beter kon was, als we de bal hadden, rustiger te blijven aan de bal en proberen toch wat meer te voetballen en op te schuiven in plaats van soms de bal zo maar lukraak weg te trappen maar soms waren ze al blij dat we telkens de angel uit de aanval konden halen. Uiteraard bleef Moldavo voortdurend zoeken naar de opening die ze vooralsnog niet vonden en 1 keer waren ze er dicht bij maar Yasmin ranselde de bal mooi uit de hoek en andere pogingen vlogen nipt voorlangs, over of naast onze kooi. We wisten dat we geduldig moest zijn en wachten op die paar kansjes die zeker gingen komen en Moira kon ei zo na langs de verdediging glippen alleen de laatste verdedigster kon ze net niet uitschakelen om zo alleen voor doel te komen, jammer en uit enkele hoekschoppen konden we helaas ook geen doelpuntje puren om Moldavo eventueel toch wat nerveus te maken. De minuten tikten weg in ons voordeel en we leken zonder kleerscheuren de rust te halen tot 1 minuut voor de rust een verdwaalde hele hoge bal vanop de flank aan de tweede paal in ons net werd gekopt toen we even niet alert genoeg waren, doodzonde om op deze manier net voor rust de 1-0 te moeten incasseren maar onverdiend kon je het niet noemen uiteraard.
In de rust werd aangegeven zo verder te doen en dat we onze kansjes ook wel zouden komen. Echter net na rust kwam de Molse machine toch even op toerental en de thuisploeg liet zien echt wel goed en snel te kunnen voetballen door verschillende mooie combinaties en driehoekjes op de mat te leggen. Onze meiden hadden het even lastig maar hun goede aanvalster Anke was vooralsnog te onbesuist in haar afwerken. (o.a. Anke en nog wat andere speelsters depaneren regelmatig de verschillende damesteams in proviniciale en nationale, dus ze beschikken over veel kwaliteiten). Wat later kon diezelfde Anke alleen op Yasmin afstormen en legde ze de bal keurig in de hoek, 2-0. Zo snel de Molse storm gekomen was zo snel ging hij ook weer voorbij en onze meiden hadden na deze paar openingsminuten de zaakjes weer onder controle zonder veel weg te geven. We kwamen zelf te weinig aan de overkant maar toen Nienke alleen op doelvrouw Rebecca kon afstormen hield deze laatste de aansluitingstreffer tot twee keer toe van het bord. Hier bewees Rebecca, doelvrouw van de U15 yellow flames, haar klasse door het weinige werk dat ze had met veel bravoure op te lossen. Ook speelde ze steeds ver uit haar doel en kon zo enkele aanvallen van onze Meerse meiden voortijdig in de kiem smoren maar Rebecca is naast een klassedoelvrouw ook nog eens een steengoede voetbalster. Even later waren we er opnieuw dicht bij maar een super hard werkende Myrthe joeg de bal na een corner over de lat, jammer dat we uit deze fasen de aansluitingstreffer niet konden puren om misschien Moldavo nog te doen wankelen.
Maar de kampioenen zijn uiteraard niet snel uit hun lood te slaan en bij het begin van het laatste kwart werd de 3-0 via de handen van Yasmin van dichtbij hard in het net getrapt. We hoopten dat we nu geen extra paar doelpunten zouden incasseren want dat hadden onze meiden zeker niet verdiend met hun top inzet van vandaag. Iedereen werkte zich te pletter en dichte gaten waar nodig en iedereen was vandaag bereid dat extra meterje voor een ander te lopen. We waren op het einde nog dicht bij de eerredder maar Hayley zag haar verdienstelijke poging wederom gepareerd door de thuisdoelvrouw.
Zo bleef het bij een zeer verdienstelijke 3-0 nederlaag en zo blijkt de Molse grond ons goed te liggen want na de memorabele 5-4 uit de eerste ronde (een match die wie erbij was zich nog jaren zal herinneren) was ook vandaag de prestatie meer dan bevredigend met de belangrijke afwezigen in ons achterhoofd.
Dikke pluim voor doelvrouw Yasmin die sterk was tussen haar palen, laatste vrouw Hannah die gaten dichtte waar nodig, de backs Jana en Tooske die hun snelle spitsen goed in hun greep hadden en tot het gaatje gingen, en voorstopper Lore die vandaag een grandioze prestatie op de mat legde en haar vriendin Laura (ex SK Lierse) het scoren belette, sterk. Sophie die andermaal bewees prima te kunnen stofzuigen voor onze verdediging, werkmier Myrthe die zoals steeds onze motor was en overal te vinden was en overal mee in de bres sprong, de flanken Larissa en Mirte / Hayley die het niet altijd gemakkelijk hadden tegen vaak een overmacht aan blauwhemden maar alles gaven wat ze in zich hadden en tenslotte Moira en Nienke die trachten samen enkele aanvallen in elkaar te knutselen als de gelegenheid zich voordeed, niet gemakkelijk maar zoals steeds top mentaliteit en inzet.
Kortom, een geweldige teamprestatie en iedereen verdiend dubbel en dik om zich straks hopelijk goed uit te leven op frisco in den disco, geniet van jullie avondje !!!!
De coach.