Op deze mooie lenteavond moesten we de verplaatsing naar Deurne maken om de meiden van Groenenhoek partij te geven. We moesten wel een kleine opdoffer verwerken toen bleek dat onze spits en topscoorder Kato wegens ziekte moest afmelden en zo bleven er toch wel vele doelpunten in Meer achter.

De afwezigheid van Kato werd in de voorbespreking ook aangehaald maar om hier het positieve uit te halen en te laten zien dat we ook zonder Kato goed kunnen voetballen en wedstrijden kunnen winnen. Nog meer samenspelen en voetballen was hiervoor de boodschap en dit gingen we toen met de aanvallende driehoek Moira, Nienke, Oliwia gesteund door de flanken Larissa en Mirte / Hayley en de werkmier op het middenveld Myrthe om het evenwicht te bewaren met onze verdediging Hannah, Lore, Jana / Sophie, Britt / Tooske en doelvrouw Yasmin die de boel gesloten moesten houden.

Tevens mochten we op kunstgras aantreden wat het allemaal nog wat specialer maakte. Onze meiden pasten zich wonderwel aan aan het kunstgras en het eerste kwart was van het beste dat we dit seizoen voorgeschoteld kregen. Driehoekjes, mooi samenspel, het vinden van de vrije man, in de bal spelen, we zagen het allemaal. Dit is waar we al het ganse seizoen op hameren en iedere training weer tot vervelens toe herhalen. Het was genieten aan de zijlijn dat we dit ook in de match terug zagen. Ons wervelende spel werd bekroond met mooie doelpunten van Moira 2 x en Oliwia die heerlijke aanvallen beheerst afronden, voetbal uit het boekje en 0-3. Toen Jana ook nog een afstandsschot mooi in de hoek zag binnengaan leek vandaag alles wel te lukken en sloten we het eerste kwart af met een schitterende 0-4. Groenenhoek kon daar niet echt een noemenswaardige kans tegenover plaatsen.

In het tweede kwart had de thuiscoach enkele tactische aanpassingen doorgevoerd en hun sterke nummer 10 verhuisde van de flank naar centraal middenveld en plots kwam de thuisclub sterker voor de dag zonder echt gevaarlijk te worden. Onze meiden begonnen plots onverklaarbaar paniekerig te acteren (bij een 0-4 totaal overbodig) en wat in het eerste kwart lukte ging nu vaak mis, er werd diep gespeeld terwijl er in de voet moest worden gespeeld en omgekeerd en de laatste pas was telkens net niet waardoor er talrijke doelrijpe kansen niet werden benut, echt jammer om zien want er lagen o zo veel mogelijkheden om de score verder uit te diepen. Vervolgens werd er in onze verdediging de voorzet niet uitgehaald en Yasmin zag het voorzet-schot over haar in de verste hoek belanden, 1-4 en nog geen man overboord uiteraard maar toch een eerste waarschuwing. Zulke onnodige doelpunten pakken wij helaas al te vaak. Toen de klok reeds de 40 minuten aanwees leken we met 1-4 de rust te halen toen we nog 1 doeltrap mochten nemen. De bal belandde pardoes in de voeten van de thuisspits die dit cadeautje in dank aannam en de 2-4 op het bord en toch met een slecht gevoel de kleedkamer in, doodzonde na ons geweldige eerste kwart.

Tijdens de rust werd het geweldige eerste kwart bewierookt maar werden toch ook even de puntjes op de "i" gezet dat we moesten trachten veel minder paniekerig te acteren en terug de rust te vinden aan de bal.

Dit scheen onmiddellijk na rust goed te lukken wanneer Moira doorheen de verdediging werd geloodst maar ze besloot van iets te ver waardoor de keepster de bal nog uit de bovenhoek kon tikken waar verder doorlopen en de bal rustig in de hoek leggen een betere optie was geweest. Onderlinge coaching op het veld is ook belangrijk en tevens een puntje dat we er trachten in te slijpen maar dit blijft toch een gevoelig iets. We verzuimden hier de wedstrijd in ons voordeel te beslechten. Groenenhoek kreeg niet echt open kansen of grote mogelijkheden maar toch was het soms warm in onze zestien en in paniek vergeten we soms terug de A B C van het voetbal en worden ballen paniekerig door het midden uitverdedigd en vergeten we rustig te blijven en langs de buitenkanten uit te verdedigen. We voelden de match een beetje uit onze handen glippen omdat we ook nu wederom de laatste pas bij talrijke mogelijkheden niet goed uitspeelden en zo Groenenhoek in de wedstrijd lieten. Toen een tweede voorzet achter Yasmin in doel verdween (wederom een te vermijden doelpunt en wederom een werkpunt waar we al veel op hamerden) stond de 3-4 op het bord en was de spanning om te snijden. Zeker wanneer Tooske en haar tegenstreven in elkaar bleven haken in onze zestien en heel de Groenenhoek entourage begrijpelijk om een strafschop schreeuwden, hier kwamen we goed weg vermits de scheidsrechter besloot zijn fluitje niet te hanteren.

Het laatste kwart moest beslissen hoe dit zenuwslopend schouwspel zou eindigen. We vergaten Groenenhoek figuurlijk dood te maken door verschillende mogelijkheden te verkwanselen, zo verscheen Nienke o.a. alleen voor de doelvrouw maar op 1 meter trapte ze op de doelvrouw i.p.v. simpel de bal in doel te leggen en ook Moira kon een dot van een kans niet verzilveren en hier vergaten we het onszelf te belonen of wilden onze meiden het spannend houden voor de beide supportersclans die intens meeleefden. We hielden enkele malen onze adem in toen o.a. een Groenenhoek meid een zucht te kort kwam om een voorzet in doel te deviëren en ook Yasmin moest nog een keer gepast in de voeten van een thuisspits. Toen de klok de 80 minuten naderde kwam Moira andermaal in scoringspositie en in de rebound kon ze de bal in het net werken en onze hard bevochten overwinning over de streep trekken, 3-5 en de drie punten mee naar Meer, oef !

Tijdens de rust en tijdens de wedstrijd vielen er onderling en door de coach enkele harde woorden maar dit hoort ook bij het voetbal en wanneer de scheidsrechter een laatste keer op zijn fluitje blaast moet dit ook vergeten en vergeven zijn. Uiteraard is dit niet gemakkelijk want iedereen beleeft spanning en emotie anders en ieder heeft een verschillende karakter uiteraard.

Ook waren enkele meiden zeer emotioneel maar dit had meer te maken met het tijdelijke afscheid van onze nieuwkomer Britt die binnenkort een operatie moet ondergaan en vermoedelijk dit seizoen niet meer op het voetbalveld te zien zal zijn al hopen we dat ze misschien op het einde nog een matchke kan meepikken. Alvast een voorspoedige operatie en herstel toegewenst !

Nu hebben we een weekje rust en gaan we binnen twee weken proberen Noorse het vuur aan de schenen te leggen maar dat dit geen simpele opgave zal zijn staat nu al als een paal boven water.

Vandaag onthouden we dat voetbal toch vaak een raar spelletje is en blijft, we speelden een grandioos eerste kwart om vervolgens te verzanden in paniekvoetbal en waardoor we zodoende een zekere zege nog bijna uit handen gaven, maar aan spanning geen gebrek !